Mój mąż przez całe lato nie chciał zdjąć długich rękawów – wtedy nasza córka wyjawiła mu sekret

Zatrzymałem się przed drzwiami. Chwilę później zgasło światło i usłyszałem, jak Alex kładzie się do łóżka.

Następnego ranka, kiedy Carlie i ja robiliśmy jajecznicę, Alex wszedł i uśmiechnął się, jakby wszystko było w porządku. Jakbym nie usłyszała jakiejś dziwnej rozmowy…

„Idę do mamy” – powiedział. „Potrzebuje pomocy w domu. Carlie, chcesz iść?”

„Za gorąco” – powiedziała. „Zostanę z mamą i zjem trochę lodów”.

Na początku mu wierzyłem. Angela była dramatyczna od dnia, w którym ją poznałem. Ale mimo wszystko, dlaczego tak  bardzo  potrzebowała Alexa ? Gdyby potrzebowała kogoś do podniesienia mebli albo zainstalowania nowego wentylatora sufitowego, sensowne byłoby, gdyby on poszedł. Ale wydawało się to przesadne.

A potem wracał do domu, cichy. Zamknięty w sobie.

Przestał zostawiać naczynia w zlewie i zaczął je rozrzucać po całym domu, przestał dokuczać Carlie podczas czytania bajek na dobranoc. A ja? Nie dotykał mnie przez prawie trzy tygodnie.

Mój mąż zaczął się dziwnie zachowywać, wzdrygał się, gdy go dotykałam, zamykał drzwi łazienki i unikał kontaktu wzrokowego. Coraz więcej czasu spędzał w domu swojej matki, mówiąc, że „potrzebuje pomocy”.

Poczułem się wykluczony i zdezorientowany.

Pewnego dnia byłam w kuchni, robiąc dla mnie i Carlie kanapki z kurczakiem i majonezem. Rysowała rodzinne portrety i kiedy podeszła do Alexa, zobaczyłam, jak dorysowuje mu serduszko na ramieniu.

„Mamo, czy mogę zjeść ogórka?” zapytała.

„Oczywiście, że możesz. Jak ci idzie rysowanie? Spróbuj narysować mnie z rudymi włosami? Mama myśli o tym, żeby to trochę zmienić”.

„Nie bądź głupia, mamo” – powiedziała ze śmiechem. „Ale mamo! Wiesz, dlaczego tata ukrywa przed tobą swój tatuaż?”

Zatrzymałam się w połowie drogi do kuchni, trzymając w jednej ręce słoik ogórków kiszonych, a na mojej twarzy malowało się niedowierzanie.

„Jaki tatuaż, kochanie?” – zapytałam. „Tata nie ma. Inaczej bym wiedziała!”