Leczenie skrzepów włóknistych
Diagnoza: Zaleca się wykonanie badania krwi w celu określenia stężenia D-dimerów (markera degradacji fibryny), a także zastosowanie technik obrazowania, takich jak MRI, angiografia TK lub USG Doppler w celu uwidocznienia naczyń.
Enzymy fibrynolityczne: Aby rozpuścić te skrzepy, zaleca się stosowanie enzymów fibrynolitycznych. Zalecane są serrapeptaza, nattokinaza, a zwłaszcza lumbrokinaza (ekstrahowana z dżdżownic i opisywana jako znacznie silniejsza). Zaleca się przyjmowanie ich na pusty żołądek i naprzemienne stosowanie, aby uniknąć potencjalnego uczulenia.
Dodatkowe środki ostrożności: Należy unikać zbędnego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ, takich jak ibuprofen i naproksen, które mogą blokować COX-2 i paradoksalnie aktywować krzepnięcie); należy umiarkowanie wystawiać się na działanie promieni słonecznych, aby pobudzić produkcję tlenku azotu (leku rozszerzającego naczynia krwionośne); należy rzucić palenie (palenie zwiększa aktywację płytek krwi); należy unikać olejów roślinnych (bogatych w prozapalne kwasy omega-6) i przetworzonej żywności; należy także radzić sobie z przewlekłym stresem (który zwiększa poziom kortyzolu i sprzyja stanom zapalnym oraz krzepnięciu).
Podejście do zespołu poszczepiennego („długie szczepienia”)
Głównym celem jest przywrócenie zrównoważonej funkcji odpornościowej i optymalizacja funkcji mitochondriów (produkcja energii komórkowej).
