To lato było brutalne.
Nie było wiatru, nie było chmur, tylko ostre słońce i chodnik lśniący niczym wrzący olej. Za każdym razem, gdy wychodziłem na zewnątrz, czułem, że skóra mi pęknie. Zamieniliśmy kołdrę na prześcieradło.
Spokojny letni dzień | Źródło: Midjourney
Wentylator ani na chwilę nie opuścił mojej strony łóżka. Nasza pięcioletnia córka, Carlie, biegała po domu w kostiumie kąpielowym, jakbyśmy mieszkali na plaży. Właściwie mieszkała w basenie dla dzieci, który podarowaliśmy jej na urodziny.
A mimo to mój mąż, Alex, zawsze nosił długie rękawy.
Codziennie. W domu. Na zewnątrz. W sklepie. Zawsze nosi długie rękawy, przez cały dzień.
Mała dziewczynka pluskająca się w basenie | Źródło: Midjourney
Na początku myślałam, że może mieć kompleksy na punkcie swojego ciała. Alex zawsze był dość powściągliwy. Ale potem zauważyłam, że wzdrygnął się, gdy złapałam go za ramię. Czekał, aż wyjdę z pokoju, zanim się przebiorę, a nawet zamykał drzwi łazienki, gdy byłam w niej sama.
Uśmiechał się za każdym razem, gdy go o to pytałam.
„Och, nic takiego, Ashton” – powiedział, ocierając się o mnie, starając się nie skrzywić. „Chyba po prostu przyzwyczaiłem się do pieluch. Wiesz… do pracy i tak dalej”.
Mężczyzna stojący na zewnątrz | Źródło: Midjourney
Ale to nie było nic.
Pewnego wieczoru przechodziłem obok łazienki i usłyszałem, jak rozmawia przez telefon.
„Nie będę tego ukrywał przed Ashtonem wiecznie, mamo” – powiedział napiętym głosem. „Zrozumie, kiedy jej powiem. Potrzebuję tylko chwili. Proszę, daj mi to przemyśleć”.
Zatrzymałem się przed drzwiami. Chwilę później zgasło światło i usłyszałem, jak Alex kładzie się do łóżka.
Kobieta stojąca na korytarzu | Źródło: Midjourney
Następnego ranka, kiedy Carlie i ja robiłyśmy jajecznicę, Alex wszedł i uśmiechnął się, jakby wszystko było w porządku. Jakbym nie usłyszała dziwnej rozmowy…
„Idę do mamy” – powiedział. „Potrzebuje pomocy w domu. Carlie, chcesz iść?”
„Za gorąco” – powiedziała. „Zostanę z mamą i zjem lody”.
Na początku mu wierzyłam. Angela była dramatyczna odkąd ją poznałam. Ale mimo wszystko, dlaczego tak bardzo potrzebowała Alexa ? Gdyby potrzebowała kogoś do przestawienia mebli albo zainstalowania nowego wentylatora sufitowego, logiczne byłoby, żeby on poszedł. Ale to wydawało się przesadą.
Jajka i bekon na talerzu | Źródło: Midjourney
A potem wracał do domu, spokojny. Wycofany w siebie.
Przestał zostawiać naczynia w zlewie i zaczął je rozrzucać po całym domu; przestał dokuczać Carlie podczas czytania bajek na dobranoc. A ja? Nie dotykał mnie przez prawie trzy tygodnie.
Mój mąż zaczął się dziwnie zachowywać, wzdrygał się, gdy go dotykałam, zamykał drzwi łazienki i unikał kontaktu wzrokowego. Coraz więcej czasu spędzał u matki, mówiąc, że „potrzebuje pomocy”.
Poczułem się wykluczony i zdezorientowany.
Mężczyzna stojący w kuchni | Źródło: Midjourney
Pewnego dnia byłam w kuchni, robiąc dla mnie i Carlie kanapki z kurczakiem i majonezem. Rysowała rodzinne portrety, a kiedy podeszła do Alexa, zobaczyłam, jak dorysowuje mu serduszko na ramieniu.
„Mamo, czy mogę dostać ogórka kiszonego?” zapytała.
„Oczywiście, że możesz. Jak ci idzie rysowanie? Czy mogłabyś spróbować narysować mnie z rudymi włosami? Mama myśli o tym, żeby trochę to zmienić”.
Kanapka na talerzu | Źródło: Midjourney
„Nie bądź głupia, mamo” – powiedziała ze śmiechem. „Ale mamo! Wiesz, dlaczego tata ukrywa przed tobą swój tatuaż?”
Zatrzymałam się w połowie drogi do kuchni, trzymając w jednej ręce słoik ogórków kiszonych, a na mojej twarzy malowało się niedowierzanie.
„Jaki tatuaż, kochanie?” – zapytałam. „Tata nie ma. Inaczej bym wiedziała!”
